Op mijn vorige volkstuin in het westen van het land waren plantuien onmisbaar. Mijn mede moestuinierders hadden rijen vol staan en ook in mijn tuin deden ze het geweldig. Niets zo mooi als dat ik in juni de uien uitgroef en dan onder de afdak van ons tuinhuisje liet drogen. Om vervolgens te gebruiken in de stoofschotels of de stamppotten.
Hoe anders vergaat het me nu in de Mariposa moestuin. Al jaren probeer ik hier plantuien te laten aarden en tot groei en bloei te brengen. Tot nu toe met weinig succes. Zo kocht ik het eerste jaar sjalotten en pootte die op de aangegeven afstand en diepte vroeg in het voorjaar. Dit vonden onze katten zo leuk, dat ze de uitjes spontaan opgroeven. Ook vogels wedijverden met elkaar en met mij om de uitjes uit hun holletje te kiepen. Na verschillende pogingen heb ik de strijd opgegeven en dat betekende een ui-loos seizoen.
Dit jaar een nieuwe poging en opnieuw plantuien aangeschaft. Later in het seizoen gepoot, zodat er ook al ander gewas als speelgoed voor kat en vogels beschikbaar was. Voor zover ze elkaar niet als speelgoed zagen. Zowaar ontsproten er frisse groene stengeltjes uit de uien en mijn verwachting was gewekt. De vreugde was van korte duur. Er kwam een week een hittegolf en vervolgens een week hevige regen. Ik zag de stengeltjes verschrompelen en steeds meer uien verlieten opgedroogd of leeg gegeten de rijen. Alsof ze in de rui waren en laag na laag afpelden. Enkele weken terug heb ik ze allemaal opgegraven en vijf kunnen bewaren. Geen hele lange slinger en wel iets. Genoeg als smaakmaker in de hutspot!
Ik denk dat ik de ui voorlopig met rust laat. Of op zoek ga naar een ui met minder kans op rui. Want het blijft trekken de gedachte aan net geoogste uien die als slinger op mijn veranda hangen. Heb jij een tip voor mij voor een goed ras of tips voor de teelt, laat het me weten.